Maar voordat ik jullie het resultaat van de wedstrijd vertel wil ik jullie eerst nog even meenemen naar de laatste paar dagen voordat het zover was.

We kwamen donderdag in Salzburg aan waar we met onze huurauto naar ons huisje reden. We waren nog wat te vroeg, maar konden er wel alvast onze koffers achterlaten zodat we ruimte in de auto kregen om wat boodschappen te gaan doen. Met deze boodschappen in de auto konden we voor het eerst ons huisje bekijken. Deze was mooi ruim, modern en met voldoende kamers voor ons allemaal. De rest van de donderdag hebben we rustig aan gedaan.

Vrijdag hebben we een lange dag Salzburg verkent, we hadden erg veel mazzel met het weer. Telkens als er een buitje was konden we ergens schuilen voor een lunch of warme drank. Salzburg is een prachtige stad met mooie winkel straten en gezellige pleinen.

We zijn ook de berg op gegaan naar het fort wat daar staat. Ook dat was erg mooi en indrukwekkend.

Op de terugweg naar de auto liepen we ook over het plein waar ze het finish gebied al aan het opbouwen waren. Daar wilden Danny en ik natuurlijk ook even stilstaan en een foto schieten. Om daarna door te gaan naar de expo om alvast ons startnummer op te halen.

De zaterdag hebben we het lekker rustig aan gedaan, we wilden eerst in de ochtend deelnemen aan een shake down run maar besloten toch dat uitslapen net iets belangrijker was. En die shake down hebben we vervolgens gewoon lekker in de buurt van ons huisje gelopen. Voor de rest lekker helemaal niks doen om de batterij zo vol mogelijk te hebben op de zondag.

Race day

En toen was het dan zover. De wekkers gingen erg vroeg omdat we natuurlijk mooi op tijd in Salzburg wilde aankomen. Nog even ontbijten en alles in de tas stoppen zodat je helemaal niks vergeet mee te nemen. Hup met z’n allen de auto in en vertrekken naar Salzburg…… Met het verkeerde adres in de navigatie……

Gelukkig kwamen we er nog wel op tijd achter, maar al onze reserve tijd was ineens weer weg. Snel overgegaan op navigatie via te telefoon en plankgas doorrijden. Eenmaal in de parkeer garage nog even snel een bezoek aan het toilet, dat was daar een stuk beter dan vertrouwen op een Dixi vlak bij de start met lange rijen. En dan snel doorlopen richting de start, waarbij we onze toeschouwers snel gedag moesten zeggen en we in een rap tempo door moesten lopen om niet alsnog te laat in het vak te komen. We waren met nog ongeveer 1 minuut over precies op tijd in het vak en wensten elkaar een mooie race! We hadden namelijk duidelijk afgesproken dat ieder zijn eigen race zou lopen en we niet bij elkaar zouden blijven.

Mijn marathon

We kwamen ongeveer twee minuten na het startschot zelf over de startlijn heen en konden direct settelen in een mooi tempo. De eerste bocht waar Gisela en onze ouders ons stonden aan te moedigen kwamen we nog samen door, maar vlak daarna liep Danny bij me weg en focuste ik me op mijn eigen tempo. Ik had een heel duidelijk plan vooraf gemaakt hoe ik de race op zou gaan bouwen.

Dit plan had ik met name zo opgezet om mezelf niet te vroeg stuk te laten gaan, en aan het eind wat speling te hebben voor het geval ik niet meer vooruit kon komen. Dat heb ik namelijk in Berlijn ervaren, daar kon ik de laatste 6 km echt geen normaal tempo meer volhouden en verloor ik enorm veel tijd.

Ik kwam vrij snel in een vlak tempo, en had weinig hinder van andere lopers. Ik hoefde zelf niet echt in te halen omdat ik in het juiste startvak stond. Ik werd wel zo nu en dan ingehaald, maar daar heb je over het algemeen geen last van. Ik weet niet waarom, maar ik keek eigenlijk helemaal niet op mijn horloge. Bij iedere kilometer meldde deze toch wel op welk tempo ik aan het lopen was, dus tussendoor kijken leek me niet nodig. Ik hoorde de kilometers langzaam weg tikken en zat telkens op of zelfs een heel klein tikje onder de 5:30 per kilometer, precies volgens plan! Toen ik de 10 kilometer passeerde ging ik dus ook voorzichtig iets versnellen om wat extra reserve in te gaan bouwen. We hadden inmiddels een flinke bak regen over ons heen gekregen, maar het werd gelukkig ook weer droog.

Belangrijk om ook tussendoor te vermelden, ik hield me ook aan het voedingsplan dus ondanks dat ik nog genoeg energie voelde nam ik op de vooraf ingestelde kilometers telkens een Dextro Gel.

Het verhogen van het tempo lukte me en ik hield stug vol. Zo kwamen we ook weer bij ons startpunt terug, waar de speaker enthousiast vermeldde dat de mensen die op dat moment over de lijn kwamen nog vlak voor de pacers van 3:45 liepen! Die pacers was ik helemaal vergeten! Dan ga je direct nadenken in je hoofd als ik daar voor loop dan is het me tot dat moment gelukt voldoende voorsprong op te bouwen voor mijn zelf gestelde doel van 3:55. Let op: Deze pacers zijn natuurlijk wel iets later dan mij over de startlijn gekomen, ik kan dus niet automatisch er vanuit gaan dat bij de pacers blijven een eindtijd van 3:45 voor mij oplevert! Toch wel erg enthousiast geworden van deze boodschap liep ik met extra veel energie door om te proberen deze pacers zo lang mogelijk achter me te houden. Ik kwam op de splitsing die de halve marathon lopers naar de finish bracht en de marathon lopers een tweede ronde in liet gaan.

Even dacht ik dat er hier iets mis ging, want ik had onze supporters nog niet gezien! Gelukkig stonden die een klein stukje verderop enthousiast me toe te juichen en foto’s te maken. Ik had weer energie genoeg en liep met een grote glimlach verder. Je kon duidelijk merken dat een groot deel van de deelnemers het bij een halve marathon liet, want het werd merkbaar rustiger op het parcours. Ik moet zeggen dat ik dit minder erg vond als ik vooraf had gedacht. Bij ongeveer 24 kilometer kwam de pacer naast me lopen en lukte het me dus niet meer hem achter me te houden. Jammer, maar nog steeds geen groot probleem want ik had toch niet het idee dat die 3:45 voor mij haalbaar was. Toch probeerde ik nog zo lang mogelijk naast deze pacer te blijven, en toen die me eenmaal voorbij was wilde ik zo lang mogelijk hem in zicht proberen te houden. Ik verhoogde mijn tempo nog licht zodat ik op de 5:20 per kilometer kwam en wist het groepje bij te houden.

Dit bleef ik doen tot ik over de 30 kilometer heen ging, hier begon ik me wel zorgen te maken omdat vlak daarna in Berlijn voor mij de problemen begonnen. Maar zolang ik ze nog niet had wilde ik gewoon doorgaan. Het groepje mensen stopte vervolgens bij het opvolgende waterpunt om te drinken. Hierdoor liep ik deze hele groep in een keer weer voorbij, want ik had mijn eigen water bij me. Er waren twee pacers voor de 3:45 waarvan er eentje met de groep mee stopte, en de ander doorliep. Ik kwam dus weer naast de voorste pacer terecht. Op de een of andere manier gaf me dat weer wat extra energie, en ik liep dus vol door op zijn tempo. Dat leverde ook onbedoeld een prachtig shot van me op in after movie van de Salzburg marathon. Ik zal deze in de volgende blog post met jullie delen.

Ik heb zo best lang naast de pacer gelopen tot ik op een gegeven moment bij mezelf dacht, het is nu of nooit! Ik was nog niet moe, en had nog energie dus ik versnelde na kilometer 36 nog maar een keertje. Ik liet de pacer en zijn groep achter me en voelde dat ik het tempo vol kon houden. Ergens lonkte voor mij toch die 3:45 als eindtijd, ik kreeg er vertrouwen in dat het mogelijk was omdat ik het al zo lang vol hield zonder dat ik inzakte in tempo. Ik bleef dat tempo vasthouden tot ik het bord 40 voorbij ging. Toch durfde ik niet helemaal all-in te gaan zoals in mijn schema stond, dus de uiteindelijke versnelling kwam eigenlijk pas nadat ik het bord van 41 voorbij was. Die laatste kilometer en paar honderd meter ben ik wel echt vol gas gegaan. Ik kwam dan ook met een brede glimlach en een hoge snelheid over de finish heen waar iedereen me aan stond te moedigen.

Wat een enorm goed gevoel zeg! Danny stond me daar ook op te wachten en Gisela en mijn ouders uiteraard ook. Pas toen keek ik voor het eerst op mijn horloge, die gaf een tijd van 3:45:11 aan! Echt ongelofelijk, dat had ik vooraf nooit durven dromen dat ik dat zou halen. Maar liefst een verbetering van meer dan 12 minuten op mijn Berlijn tijd, als je me dat vooraf had gezegd had ik je nooit geloofd.

Ook Danny heeft een prachtige marathon gelopen, met een eindtijd van 3:28:06 echt een mega mooie prestatie!

Dat was reden genoeg om deze prestatie flink te gaan vieren met z’n allen. Na het omkleden hebben we dan ook een mooi plekje gezocht om wat te gaan eten met daarbij voor het eerst sinds een tijdje een lekker koud biertje!

Een aantal foto’s

Dit zijn pas een paar van de vele foto’s die zijn gemaakt. Ook de foto’s van de organisatie hebben we nog niet, dus de volgende post zal een foto post zijn waar ik nog veel meer foto’s en ook video’s van ons ga delen.

Volgende uitdaging

En dan zit het er allemaal alweer op, na weken van voorbereiden voelt dat wel een beetje als een grote leegte eerlijk gezegd. Daarom waren we al druk bezig met nadenken over onze volgende uitdaging. We hebben ons dan ook al ingeschreven voor de Londen marathon van 2026, maar met meer dan 1,1 miljoen inschrijvingen is de kans daarop wel erg klein.

We hadden ons tijdens de Expo voor diverse evenementen aangemeld op de nieuwsbrief. Daarbij maak je dan ook direct kans op gratis toegang tickets, maar ook daar ben je absoluut niet de enige die zich aanmeld. Ik was dan ook heel blij verrast toen ik ineens een mail ontving dat ik de winnaar was van twee gratis toegang tickets voor de Wenen marathon van 2026! Die hebben we dus direct maar in onze agenda gezet voor volgend jaar. En tot het zover is blijven we gewoon leuke events lopen zoals de zevenheuvelen trail run in september, en wellicht komen er nog meer leuke andere kortere runs op ons pad.

Ik wil namelijk de basis vorm die ik nu heb vast proberen te houden zodat ik volgend jaar in Wenen weer net zo goed, of misschien zelfs beter, aan de start kan staan.

Ik zal jullie daar in ieder geval van op de hoogte blijven houden via dit blog. Ik denk dat de interval wel iets naar beneden zal gaan, want elke week is dan net iets te veel van het goede maar ik blijf schrijven!